İkinci Balkan Savaşı (1913)
Osmanlı Devleti'nin yenilgisi sonucu Balkanlardan çekilmesi, siyasî bakımdan büyük bir boşluk bırakmış, dengesizlik oluşturmuş, Balkan devletleri Osmanlı mirasının bölüşülmesinde birbirine düşmüşlerdir.
Sırbistan, askeri harekat dolayısıyla, Sırp-Bulgar ittifakının çizdiği ve kendisine ayırdığı arazi parçasından daha büyük bir bölgeyi ele geçirmişti. Sırpların bu bölgeleri geri vermemesi, uyuşmazlığın düğüm noktasını oluşturuyordu. Yunanlılar ise, Bulgarların Ege kıyısına ulaşmış olmalarını kendi aleyhinde değerlendirmiş ve tepki göstermiştir. Bu durum, Sırbistanla Yunanistan'ı birbirine yaklaştırmış, aralarında ittifak yapmalarına sebep teşkil etmiştir.
Bulgaristan ise müttefik iki devlete 29-30 Haziran 1913'de zamansız ve hazırlıksız bir şekilde savaş ilân ettiyse de başarılı olamadı ve yenildi. İkinci Balkan Savaşı'ndan yararlanan Osmanlı Devleti ile Romanya da Bulgaristan'a karşı savaşa girdiler. Romanya askerleri, Bulgar Dobruca'sını ele geçirirken Osmanlı Devleti de Edirne'yi geri aldı.
Bulgaristan, bu yenilgiler üzerine Osmanlı Devleti ile diğer Balkan devletlerine başvurarak barış istedi. Bunun üzerine savaşı sonuçlandıran antlaşmalar yapıldı.
İkinci Balkan Savaşını sona erdiren antlaşmalardan ilki, Bulgaristan ile diğer Balkan devletlerinin aralarında imzaladıkları 10 Ağustos 1913 tarihli Bükreş Antlaşmasıdır. Bu antlaşmaya göre Romanya ile Bulgaristan'ın yeni sınırı belirleniyor, Bulgaristan Güney Dobruca dahil, Tuna'nın güneyinde kalan önemli bir arazi parçasını, Romanya'ya bırakıyordu. Kavala Yunanistan'a terkediliyor, Makedonya'dan küçük bir arazi parçası Bulgaristan'a bırakılıyordu.
Osmanlı Devleti ile Bulgaristan arasında da 29 Eylül 1913 tarihinde İstanbul Barış Antlaşması imzalanmıştır. Bu antlaşmaya göre, Osmanlı Devleti ile Bulgaristan sınırını Meriç nehri belirlemekte, Dimetoka Türk sınırları içinde yer almaktadır. Bulgaristan'da kalan Türklerin mülkiyet hakları garanti altına alınmıştır. Sırbistan ile barış antlaşması da 13 Mart 1914'de İstanbul'da imzalanmış, bu antlaşma ile Sırbistan'da kalan Türklerin durumları düzenlenmiştir[14].
Osmanlı-Yunan barışı ise 14 Kasım 1913'de imzalanan Atina Antlaşması ile gerçekleştirildi. Bununla Osmanlı Devleti, Yunanistan'ın Balkanlar'da ele geçirdiği topraklar ile Girit'in bu devlete ait olduğunu resmen kabul etti. Ayrıca Yunanistan'da kalan Türklerin sahip olacakları haklar ve durumları belirlendi. Ancak, 30 Mayıs 1913 tarihli Londra Antlaşması'nın beşinci maddesi gereğince, Ege adalarının geleceği büyük devletlerin kararına bırakıldığından mesele bu antlaşmada yer almamıştır
